Ceritaku Beda

Ceritaku Beda

 

Dening Anggi Nuthfatin Fara Dita

Bel sekolah muni tanda gerbang wes arep ditutup. Para murid pada mlayu lan bingung amarga telat. Yudha jenenge. Murid kang saben dina telat lan dadi omongane para guru. Ya… dheweke lucu lan nyenengake nanging kadang mbethik lan ora bisa diatur. Yudha murid ing kelas XI IPS 3. Dheweke penasaran karo wakil ketua kelase ingkang adem kayata es batu. Jenenge Fara, bocah ayu, pinter, lan meneng. Fara kuwi ora seneng karo bocah kayata Yudha amarga bocahe ora bisa diatur. Bedo adoh karo Kharis. Bocah lanang kang pinter, rambute pomade an, teges, pinter, lan dadi ketua kelas ing kelas kuwi.

Saben dinane Yudha mung bisa dulinan, nyonto pr, nyonto ulangan, lan turu ing kelas.

“Iki tugasmu Dha aku wes nggarap sebagian.”

Kalimat endhek saka Fara ingkang dadi kelompok tugas BD karo Yudha. Ngimpi apa Fara bisa sak kelompok karo Yudha.

“Kowe kan pinter bisa nggarap dhewe. Aku iki ora paham materine.”

“Ya wis yen ngono jenengmu ora tak tulis mengko.”

“Ngene ae mengko sore aku nang omahmu digarap bareng ya?”

“Lhoo nanging…” Fara ora seneng yen bocah mbethik kuwi nang omah e nggarap tugas bareng.

“Wes pokok e aku nang omahmu!”

Yudha ngalih menyang kanyin ninggalake Fara ingkang isih bingung.

Ing sisih liya, Kharis kang ngarepake sak kelompok karo Fara malah sak kelompok karo bocah liyane. Ya bisa diarani yen Kharis seneng Fara mulai kelas X nanging dheweke ora bisa ngungkapake.

“Ra! Aku arep ngomong.” Kharis marani Fara karo rada tegang.

“Eh iya ana apa?”

“Anu.. aku pingin mlebu kelompokmu..”

“Ha? Kan wes ditentukake apa bisa diganti?”

“Aku wis ngomong marang bu guru jarene aku bisa mlebu kelompokmu amarga anggotaku ora bisa dijak kerja sama mosok ya aku nggarp dewe kan aku wegah. Aku…” (Fara ngetok omongane Kharis)

“Sik sik kowe arep ngomongno pelajaran apa curhat? Yawes mengko jam 4 sore nang omahku nggarap bareng karo Yudha.”

“Oke suwun ya..” Kharis seneng lan pingin jam kuwi muter nganti angka 4. 

Jam wes ing angka 4. Nanging Yudha lan Kharis gurung ketok ing omah e Fara. Ing dalan, Yudha ketemu Kharis mlaku nggowo buku.

“He ketua kelas! Kate menyang endi?” bengok e Yudha marang Kharis.

“Nang omahe wakilku tah.”

“Apa? Kowe kate menyang omahe Fara? Lapo?”

“Ra usah sewot ngono. Aku kan anggota kelompok e Fara.”

“Lah?? Lapo kowe mlebu kelompokku? Aku ora setuju!”

“Kan Fara setuju yawis kowe rausah melu-melu.”

Ora suwe Fara mlaku lan ndeleng bocah loro kuwi tukaran ing tengah dalan.

“Ealah ing kene. Pantes ora teka-teka wis jam pira iki?”

“Ra kowe kok nglebokake Kharis dadi kelompok? Aku ora setuju!” Yudha ngotot.

“Bu guru kang ngongkon Kharis mlebu kelompoke kita. Wes ayo ndang nggarap!”

Bocah telu kuwi nggarap tugas BD ing omahe Fara. Kharis ora rampung-rampung yen ndeleng Fara. Yudha wis ngerti yen Kharis pasti ana rasa seneng marang Fara.

“Hoi! Aja ndeloki bocah wadon terus. Ndang nggarap kono!” jare Yudha.

Fara ndeleng Kharis kang kisinan amara omongane Yudha.

“Apa seh? Kowe iku ngurusi wong wae ora nggarap tugas!” bantah e Kharis.

Tugas kelompok wis mari digarap, bocah loro lanang kuwi mulih. Fara isih kepikiran omongane Yudha yen Kharis ndelengi dheweke. Apa Kharis duwe rasa seneng marang aku? Pikire Fara dina-dina iki. Wes rong dina Kharis pindah lungguh ing sebelahe Fara. Alasane macem-macem jare she supaya luwih paham ing pelajaran amarga lungguhe Fara ing ngarep.

Yudha pingin eruh apa alasane Kharis seneng marang Fara. Nanging yen dheweke takon pasti Kharis bakaln curiga lan ngira yen dheweke ya seneng marang Fara. Yudha saben dina takon marang kanca cedhake Fara, kaya apa bocah wadon meneng kuwi la nana sesuatu kang nggarai Yudha kaget. Yaiku Kharis wis ngerti rahasiane Fara. Kharis luwih ngerti apa sebabe Fara meneng teka awal saka kelas X. yudha ora ngerti apa sebabe nanging dheweke terus nggolek info.

Wes pirang dina iki Yudha dadi bocah meneng. Dheweke ora kaya biasa e. kanca-kancane padha bingng lan guru-guru padha heran marang bocah ingkang biasane petakilan ing kelas.

“Kowe ana masalah? Kok meneng wae?” Fara penasaran

Yudha kaget. Fara bocah wadon kang adem kaya es bisa ngomong ngono marang Yudha.

“Dungaren kowe perhatian marang aku? Seneng ya? Kangen aku ingkang biasane rame ya?” 

“Enggak! Aku luwih seneng yen kowe iku meneng ora mbethik. Ya aneh wae kowe mara meneng. Yen ana masalah cerita aja dipendem.”

“Eh Ra kowe kesambet bledeg endi? Mara-mara perhatian marang aku, ora meneng kaya bocah bedegelen.”

“Kowe iki diapiki ora gelem. Ya wis lah percuma ngomong karo entut.”

Yudha narik tangane Fara lan ngadek karo rai serius.

“Ra kowe ana rahasia apa marang aku lan kanca liyane?”

“Rahasia apa? Ora ana. Kowe iku sing duwe rahasia!”

“Kowe ana apa apik marang aku?” Yudha takon pitakonan ingkang padha.

“Aku pingin eruh kaya apa yen aku urip mbethik, ora mikir pelajaran, seneng dolan kaya kowe. Aku pingin eruh apa alasanmu urip kaya ngene. Urip mung sepisan yen kowe mbethik apa ana masa depan apik gawe sesuk?” Wajahe Fara mulai serius.

“Gawe apa kowe urip mung sinau? Aku ngerti yen sinau kuwi penting nanging ana wektune kowe dolan lan ndeleng apike donya iki. Aku pancen ora tau sinau nanging apa ora ana masa depan apik gawe aku? Kowe percaya keajaiban? Apa kowe percaya karo awakmu dhewe yen kowe bisa?”

Omongane Yudha kayata ombak kang nggawe atine Fara kaget lan bingung. Fara ora bisa percaya karo awake dhewe. Lan Fara ora bisa gampang percaya marang wong liya. Nanging omongane Yudha nggarai Fara sadar yen kita kudu percaya marang awake dhewe lan baru bisa percaya marang wong liya. Fara bingung lan ngaleh ninggalake Yudha. Kharis ndeleng Fara metu saka kelas. Bocah kuwi kayata kebingungan lan mlayu nang atap sekolah.

“Wakilku!!! Ana apa?” Kharis marani Fara ing atap sekolah.

“Ora… ora ana apa-apa.” Jawabe Fara singkat.

“Aku ora pingin ngerti kok yen kowe ora cerita ya ora apa-apa.”

“Rhis… aku adem kaya es ya selama iki?” Fara takon karo wajah sedhih.

(karo ngguyu) “Hmmm wes ngalahno Princess Elsa. Tapi ora apa-apa. Wong kuwi beda-beda sifate.”

Fara isih bingung. Loro bocah lanang iki beda sifate. Fara yo isih bingung karo sifate Yudha ingkang berubah.

Kharis wong kang bendina ngwenehi surat motivasi kanggo Fara. Nanging bocah kuwi ora ngerti yen Kharis ingkang saben dina nylempitake pungkasan ing bukune Fara. Dheweke ngira yen Yudha kang ngwenehi pungkasan iku mau. Fara salah mangerteni. Iku kang ndadekake Fara pingin cedhek karo Yudha. Fara saben dina ndeleng Yudha nggawa kertas cilik warna-warni kang persis kayata sing nylempit ing bukune Fara. Teka kertas kuwi Fara nggawe kesimpulan yen pungkasan mau ditulis Yudha.

“Gudhuk aku!” Yudha ngomong marang Fara ing pinggir dalan pas mulih sekolah.

“Dadi ingkang nulis kabeh pungkasan iki gudhu kowe? Terus sapa?” Fara bingung.

“Aku pancen tertarik karo kowe wes suwe amarga Kharis ya tertarik karo kowe. Nanging aku ora nggawe pungkasan iku.”

“Kowe tertarik marang aku amarga Kharis? Ora saka atimu dhewe?”

“Ora… aaku ya pingin eruh apa ingkang nggarai kowe meneng, adem lan ora bisa ngguyu kayata bocah liya. Kharis eruh nanging aku? Aku ora eruh apa-apa.”

“Kharis? Bocah kuwi eruh apa?”

“Kharis eruh kabeh..”

Fara kaget. Eruh apa Kharis? Bocah kuwi eruh tekan endi? Apa kabeh pungkasan iki saka Kharis? Pikire Fara. Kharis pancen eruh sebabe Fara meneng lan adem atine. Bocah kuwi eruh pas ngeterno Fara mulih amarga dheweke lara. Ibune Fara crita kabeh marang Kharis yen Fara wes suwe meneng amarga kelangan ayahe. Pas cilik Fara lan keluargane kecelakaan. Fara lan ibune selamet nanging ayahe Fara seda ing panggon kecelakaan. Fara dadi bocah meneng amarga kedadean kuwi. Dheweke mesti ngrasa salah yen eling kedadean kuwi. Fara isih during bisa nyenengake ayahe lan nganti saiki dheweke ora bisa percaya karo atine lan ora bisa percaya marang wong liya. Fara wedi yen dheweke seneng marang wong liya nanging mengko wong kasebut bakal dilarani utawa nglarani. Saka pungkasan kang ditulis Kharis, Fara sadar yen ora sak teruse wong liya kuwi ora bisa dipercaya lan percaya kuwi kudu saka atine dhewe disek. Ora kabeh kedadean ingkang ana ing urip kuwi saka awake dhewe penyebabe. Masa lalu kuwi bisa didadekake crita anyar ing masa depan. Kita ora bisa terpaku ing masa lalu yen pingin maju.

Dina sawise Fara mulai seneng kayata bocah liya. Yudha wis eruh apa sebabe Fara dadi meneng. Lan dheweke mung bisa dadi kanca ingkang ngewangi mbukak lembaran anyar ing crita sesuke. Kharis… dheweke seneng yen Fara bendina nempel saben pungkasane ing kamar. Kharis ngrasa spesial ya kayata martabak lah. Nanging Fara isih bingung karo atine. Dheweke duwe rasa marang Kharis nanging dheweke ya pingin luwih cedek karo Yudha. Yen dipikir saiki Fara pingin dadi kanca cedhek e Kharis lan Yudha. Nggawe cerita anyar ing lembar anyar. Nggawe cerita ingkang beda karo cerita liyane.