Sing Penting Yakin!

Sing Penting Yakin!

Dening Titannia Oliviana Putri

Lare wadon kang lagi nyekar, naburake kembang ing pusaran kang wis katon rijik dibabat sukete.

“Ibu, Evita janji marang ibu, Evita yakin. Kula bakal dadi lare kang ibu pingin. Evita bakal terus nyanyi, nyambung impen-impene ibu”.

Bel mulih sekolah wis kerungu setengah jam sak marine adzan ashar, tapi lare wadon dhuwur jilbaban sing ana ing kelas XI.IIS.3 durung metu, dheweke isih ngewangi bapak-bapak kang bagian resik-resik kelas. Evita pancen dikenal nduweni sifat kang apik, sopan, lugu, lan dheweke terkenal amarga nduweni suara kang apik lan khas. Menawa lomba mesti mulih gowo piala, ora tau kalah, mesti gawe bangga keluarga, sekolah, lan guru musike yaiku Bu Risma. Bu Risma iku guru kang pantang nyerah menawa ngajar muride.

Di endi ana Evita pasti ana Desi

“Wis talah vit, suaramu iku apik, sapa se kang bisa ngalahake sahabatku iki, sapa hayo? ora ana!”. Semangate Desi marang Evita sing tas metu kelas katon nesu.

Lare wadon kang nduweni rambut gelombang sak pundak iki wis sahabatan karo Evita saka kelas 5 SD. Menawa Evita tampil Desi saha nyemangati Evita, nanging menawa Evita nyerah dheweke mesti nesu, Evita mestine ora kepingin nyawang sahabate iku nesu, dadi iku salah sijine alasan Evita ora tau nyerah.

            “Vit, apa ora ana latihan? Kan iki dina kamis, wis jam 4 pisan”. Desi kang tetep nakoni kancane sing nesu amarga tugase ana sing telat, karo menehake rengginang kang diutang marang ibu kantin.

“Ana latihan kok, nanging aku arep ngumpulake tugas marang Bu Ranggi dhisik, tugas sing telat amarga bukuku disingitno arek-arek maeng”.Jawab Evita karo nampa rengginang saka Desi, dheweke banjur nyangklong tas badhe marang ruang guru.

            Sawise iku, Evita banjur marang panggon latihan kang ora adoh saka ruang guru, dheweke dheleng lare wadon sakpantaran, dheweke ayu, nggunaake jilbab lan klambi abang kang serasi, menawa ngomong ana dekik ing kiwa lan tengen pipine. Lare iku ngadek ing panggung latihan lan nyritaake ngenani dheweke, lare ayu iku kang dadi lare anyar ing panggon latihan Bu Risma, jeneng e Anisa. Evita melbu lan kenalan karo Anisa, Evita sing gampang kenal karo uwong anyar banjur cepet cedek karo Anisa. Evita lan Anisa banjur dadi kanca.

            Dina-dina Evita lan Anisa kancaan, Anisa weruh menawa Evita mesti menang ana lomba nyanyi. Saka Evita, Anisa sinau akeh. Evita lan Anisa gelek metu bareng, mlaku-mlaku, lan garap tugas bareng-bareng. Ora mung wong 2 nanging Desi yo melu, kancaan karo Anisa.

            “Anisa wis weruh, menawa ana lomba nyanyi minggu ngarep? Aku maca saka koran”. Pitakone Evita marang Anisa menawa badhe budhal marang panggon latihan.

            “Oalah sing ana ing SMA Ijo Royo iku ta? Iyo, aku weruh. Aku pingin melok nanging ora yakin karo suaraku”. Anisa kang mlaku, mara mandek lungguh ing salah sawijining kursi sing ana sadawane dalan marang panggon latihan.

            “Ora usah ngono, awakmu kudu yakin. Suaramu iku apik, awakmu bisa ngalahake suara dhuwurku ngono lho. Sing penting yakin nis, semangat ya!”. Jawabe Evita karo ngelus pundake Anisa.

            Sawise teka ing panggon latihan, Bu Risma ngumumake kahanan lomba ing SMA Ijo Royo lan maca sapa wae murid kang wis didaftarake Bu Risma, ana daftar iku jenenge Evita kang diceluk kasiji, terus jeneng kanca-kanca liyane kurang luwih 5 arek diceluk, salah sawijine ana jenenge Anisa.

            Anisa mulih karo pikiran ora karuan, dheweke seneng isa melok lomba iku, nanging dheweke wedi, dheweke ora gelem kalah karo Evita. Dheweke pancen isa ngalahake suara dhuwure Evita nanging iku ora cukup gawe ngalahake Evita, suarane Anisa iku kadang fals, gemeter, lan musti ana note sing salah.

            “Bu, kepriye iki? Aku badhe lomba saminggu maneh, tapi ibu weruh lawanku Evita, dheweke ora tau kalah. Saiki aku emoh kalah karo Evita bu!” . Ceritane Anisa marang ibune yaiku Bu Yustika.

            “Wis ora usah bingung suaramu lho apik nak”. Jawab ibune Anisa.

            “Tapi, suarane Evita lueh apik bu”. Anisa mulai mrengut, nesu marang ibune.

            “Yawis gampang, mengko ibu kandha marang Bu Risma”. Ibune jawab alus karo maca majalah, ora ndeleng menawa anake wis nesu.

            Weruh menawa anak katresnanane khuwatir kaya menika, Bu Yustika ya ora tega. Banjur teka marang Bu Risma njaluk pitulung.

            “Bu Yustika bu, ibune Anisa. Kula datheng mriki badhe ngomongake anak kula. Dheweke kepingin menang lomba minggu ngarep bu. Ibu nggeh weruh menawa dheweke nduweni suara kang apik, lan Evita kan lawan kang angel dheweke wis menangane lomba bola-bali menawa dheweke kalah kan bisa saget dadi pelajaran bu”. Ngendikane Bu Yustika.

            “Waduh! Kula inggih seneng lan tresna marang bakate Anisa. Nanging kula nggih mboten saget ndadeake Anisa menang lan Evita Kalah. Kula nggih mbotn wantun”. Jawab Bu Risma karo ngeyakinake Bu Yustika.

            “Nanging kan niki nggih kesempatan gawe menehi pelajaran datheng Evita bu”. Bu Yustika malah coba maneh.

            “Kula nyuwung agunge pangapura bu, kula mboten wantun sanget. Nuwun sewu bu kula badhe ngajar”. Bu Risma nunduk lan ningal Bu Yustika ana panggon ngenteni ing studio latihan.

            Upaya kang dilakoake Bu Yustika ora mung mandhek ing kana. Bu Yustika ngerti menawa Bu Risma butuh dhuwit gawe anake sing badhe melbu sekolah dasar, dadi Bu Yustika sing weruh keadaan ekonomi Bu Risma migunaake cara iku. Bu Yustika menehi dhuwit marang Bu Risma supaya kang dipingini Anisa keturutan. Akhire Bu Risma nerima menawa dina lomba Evita badhe diwenehi lagu kang angel.

            “Aduh Desiiiiiiii!. Lagu iki angel, apa aku isa nyanyi lagu iki? Lagu iki angel!”. Evita bingung lan nesu, weruh menawa dheweke oleh lagu sing akeh migunaake kelemahane.

            “Yakin Vita, iling! Sing penting yakin! Ndunga lan upaya. Aku yakin kowe isa!” Desi katon yakin nyemangati Evita.

            Mulai teka kiwa tengen, isor lan nduwur ruangan kang ana gambar kupu-kupu, hiasan kupu-kupu, lan kartu undangan kupu-kupu. Werna kang didominasi karo werna ireng lan silver. Panggung e ora gedhe, mung biasa ana piano silver ing pojokan panggung, lan gantungan kupu-kupu silver katon murup ana pangung kang didasari kain ireng. Ora adoh saka tema “Monochrome Dream”  Evita gawe gaun werna putih kang ana loreng-loreng tipis werna silver, gawe jilbab biasa nanging ditambah aksen kupu-kupu werna merah muda silver, kang nambah ayu penampilane Evita sing ora neka-neka.

            “Bu. Pak. Kula nyuwun restu nggeh, kula nyuwun dunga mugi-mugi kula sanget menang”. Sawise Evita mireng Anisa nyanyi lancar lan apik, dheweke tambah gugup, dheweke banjur nyuwun restu marang wong tuwane.

            “Iya anakku, ibu lan bapak restui awakmu, mugi menang, menawa awakmu ora menang ya ora apa-apa, ibu lan bapak tetep bangga marang awakmu”. Ibu e Evita banjur ngerangkul Evita sakdurunge Evita budhal marang panggung.

            “Sing semangat ya anakku, sing penting tampil kang paling apik teka awakmu. Ora kudu menang nak, bapak wis bangga”. Ngendhikane bapak sawise Evita salim.

            “Aku yakin mas, Mbak vita bangga ndeleng anake. Masio evita ora lahir saka rahimku, Evita vis kayata anakku dewe mas” Ibu tirine Evita katon trenyuh deleng Evita munggah panggung.

            Evita banjur munggah panggung lan nyanyi lagu kang diwedeni amarga ana kelemahane ana lagu iku, yaiku suara dhuwur. Evita tau dioperasi amarga pita suarane aboh, mulai teka iku Evita ora isa nyanyi suara nduwur. Akhire amarga semangat saka keluarga lan sahabate, dunga kang bendina diunenake marang Gusti Allah, lan 3 tembung Emas saka mendiang ibune, kang dadi kekuatane Evita. Evita isa ngeliwati suara nduwur karo carane dewe, dheweke migunaake improvisasi, lagu kang dinyanyiake katon tambah kepenak.

            Saya suwe ngenteni pengumuman, jenenge Anisa lan Evita ana ing 2 juara nduwur.

            “Selamat Evitaaa, juara 1 maneh kan? Apa jareku? Mesti menang!” Desi katon seneng sahabate menang.

            Juara1? Bukane kudune Anisa sing juara, kan Evita wis dimenehi lagu angel datheng Bu Risma. Tapi, hasile ora ngono. Evita isa nunjuake menawa dheweke bisa nyanyiake lagu apa wae, masio wis dicurangi ngono, Evita tetep iso menang amarga dunga, usaha, lan semangat.

            Sawise kanca-kanca menehi selamat,Anisa ya menehi selamat lan ngaku kesalahane. Bu Risma nyesel wis nampa janji karo Bu Yustika. Banjur Anisa, Bu Risma, lan Bu Yustika nyuwun pangapura marang Evita lan kaluargane. Evita banjur menehi pangapura. Anisa balik sahabatan karo Evita lan gelek sinau bareng, ora saling ngerutuhake.

            “Bu, Evita badhe ngadaake konser gedhe karo sahabat anyarku bu, Anisa. Ibu nduweni impen supaya bisa ndeleng kula ing konser kan bu? Ibu nyuwun supaya Evita yakin lan ora nyerah nguripake impen iku kan bu? Sakniki Evita bisa bu, Evita wis bisa”. Evita ngerangkul nisan ibune karo trenyuh, iki impen e ibune, ndeleng Evita konser.

            “Nak, iling ya. Kang dibutuhake ing urip iku, kabecikan lan keyakinan nak! Sing penting yakin. Ibu tresna marang awakmu”. Tembung-tembung akhir saka ibune iku isih ana ing pikirane Evita lan dadi kekuatan emas nguripake impene dheweke, lan impene wong tuwane.

            Evita saiki terkenal, dheweke berobat lan terapi supaya bisa suara dhuwur maneh lan nguripake impene dheweke. Saka tembung emas teka ibune yaiku  “Sing penting yakin” Evita banjur dadi emas ing atine wong tuwa lan wong ing sakiwa tengen e.