ORA SIA-SIA

ORA SIA SIA
Dening : Desi Rendrasari

Urip iku ngenani petualangan tanpa kompas sing nunjukno kahuripan ing njero urip. Urip iku panggon ing ngendi urip ngelanjutna tujuane.

“Ayah...  ampun yah!!” jeritane Dita

“Dita mboten pirsa yen wonten tandurane ayah, Dita mboten sengaja yah...” Ucape Dita karo nangis.

“Ora usah kakehan alasan Dita! Kowe ngerti? Tanduran iku larang regane lan ora gampang dioleh” dukane ayah marang Dita

Ibune ora bisa apa-apa, “Yah, uwis to yah.. Dita ora sengaja” belane Ibu

Dita mung nangis lan ngempet lara amarga digepuki karo ayahe. Ibune mbelani Dita iku mung ora ana gunane. Yen ayah wis duka, ora ana sing bisa mbelani sapa wae

“Ibu iki, ora usah melu melu. Ya ngene iki dadine yen Dita dielem terus karo Ibu!” dukane ayah

“Ayah...  Dita mboten sengaja yah, Dita janji yen Dita bakal luwih ati ati maneh” ucape Dita

“Tanduran iku wis ora ana tunggale Dita! Percuma kowe nangis nangis, tandurane iku ora bakal mbalik maneh” dawe Ayah

“Yah, sampun yah..  Dita, saiki kowe melbu kamar. Ben masalah ayah, Ibu sing urus. Wis aja nangis maneh nak” Ucape ibu supaya ayahe ora tambah duka

“Inggih bu, matur suwun”

“Iya nak”

Sawise iku, Dita langsung melbu kamar. Ing njero kamar, dheweke isih tetep nangis. Dita suwe suwe ora betah ing omahe. Meh saben dina, ayahe duka terus. Kabeh kabeh sing dikarepno ayahe kudu dilakoni. Salah sijine. Dita ing sekolahe kudu melbu jurusan IPA, padahal dita kepingin melbu jurusan Bahasa.

Anindita Putri, gadis SMA kelas telu sing biasa disapa Dita. Dita iku gadis saka Malangnsing nduweni sifat egois, tapi apik atine lan manut marang wong tuwane. Sifate sing sabar ngadepi ayahe. Nduweni hobi nulis lan cita citane kepingin dadi penulis sing dikenal dunyo. Mripate werna coklat, rambute dowo lan ana kriting kriting ing ngisore, irunge mancung lan alise kandel sing nggarai kanca kancane iri. Sifate sing egois lan mripate nurun saka ayahe. Ayahe nduweni sifat sing egois, disiplin, kabeh kekarepane kudu dituruti, teges, judes namung sayang karo keluargane. Irung sing mancung lan rambute sing kriting nurun saka Ibune. Ibune nduweni sifat lemah lembut, ora egois, penyayang, lan sabar. Sifat ibune beda adoh karo ayahe. Meh saben dinane ayahe duka, apa maneh karo Dita sing pada pada nduweni sifat egois.

Wektu iku, ibu lan Dita mari teka saka sekolahe Dita. Ing sekolahe ana rapat wali murid lan pembagian raport.

“Assalammualaikum” salam Dita lan Ibu bebarengan

“Walaikumsallam” jawabe ayah

“Yaapa bu rapote Dita? Apik apa elek? Pokoke yen nganthi elek, awas ae Dita!” anceme ayah

“Mboten ayah, rapote Dita becik kabeh nilaine. Iki lho yah..” karo maringno rapote Dita

Ayahe banjur maca lan mirsani rapote Dita, Ora suwe .....

“Rapot apa iki Dita? Iki biji kok elek tenan!” dukane Ayah

“Pundine sing elek yah? Iku wis tergolong apik yah..” dawe Dita

“Biji diomong apik yen bijimu 100 kabeh Dita. Iki? Biji apa iki Dita!” dukane ayah

“Ayah, tulung sepisan ae ayah ngeregani usahane Dita. Dita ranking 2 ing kelase yah, lan wis ana peningkatan. Apa isih kurang?” belane ibu

“Ayah, dita sampun usaha. Dita ana peningkatan. Apa isih kirang? Kapan ayah purun ngeregani Dita? Dita wis nuruti kekarepane ayah. Asline, Dita mboten purun IPA yah, namung iku usahane Dita wis maksimal yah” ucape dita karo nangis

“Ooo.. dadi kowe nyalahno Ayah? Ayah wis nyekolahno kowe nganthi saiki, nganthi kaya ngene tapi iki bales budimu marang ayah?” dukane ayah

Awale, Dita yakin yen ayahe bakal bangga marang Dita. Rapote Dita bijine apik. Ibune ngeyakino Dita yen ayahe bangga karo Dita. Tapi, sakwise tekan omah apa sing dibayangno Dita iku mau mung khayalane. Tekan omah, ayahe duka banget amarga dawe ayah bijine Dita elek kabeh. Rapote Dita iku mau diguak ing sampah karo ayahe. Dita meneng meneng nesu njero ati. Batine, urip karo ayahe kaya ing neraka. Dita suwe suwe ora betah ing omah lan nduweni niat ninggalno omahe, pindah ing Bandung.

“Aku suwe suwe ora betah ing kene, serba salah. Bakal dadi apa yen saben dinane aku didukani, digepuki terus karo Ayah. Pokok e dina iki aku kudu cepet cepet ninggalno omah. Aku bakal mbuktikna marang ayah yen aku bisa sukses dhewe, mulih mulih ayah bakal bangga karo aku. Aku kudu nerusno gegayuhanku tanpa ana sing nganggu” Batine dita

Sore iku, Dita milih milh klambi lan dideleh ing tas ransele. Kabeh barang barang kebutuhan pentinge wis digowo, uga karo izajah saka SMA Negeri ne. Dheweke bakal pindah nang Bandung lan ngelanjutno kuliahe ing kono. Ora suwe, Dita wis budhal saka omah, lan banjur nang terminal bis.

Ing njero bis, ana wong lanang enom sak pantarane lungguh ing sebelahe.

“Nuwun sewu mbak..” sapane wong lanang iku mau

“Inggih, kowe sapa ya?” jawab e Dita

“Jenengku Vino, asalku saka Malang. Jenengmu sapa?”pitakone maneh

“Oh.. jenengku Dita, asalku ya padha saka Malang. Yen aku oleh ngerti? Lapo kowe ning kene?” takone Dita

“Oalah, aku arep e nang Bandung, ngelanjutno kuliahku ing kono. Yen kowe dhewe?”

“Guduk urusanmu, matur suwun..” Ucape dita karo judes

“Hahaha... iyo aku ora mekso kowe kudu njawab, dit”

Dita eling saka dawuhe ayah ibune, yen aja gampang cidek lan percoyo karo wong sing isih ket kenal. Akhire, Dita ngalih saka kursi sing dilungguhi iku mau lan pindah ing kursi mburine. Kira kira wis 5 jam perjalanan, bis e wis tekan terminal Bandung. Dita banjur mudhun saka bis. Ing ngarep terminal, dhewek e ketemu karo wong lanang iku maneh.

“Hallo..” sapane Vino nang Dita

“Lho? Lapo kowe melu melu aku? Ora usah cidek cidek, kita isih ket kenal” ucape Dita judes

“Oh, ora kok. Aku ora macem macem, mung mastikno yen kowe aman. Apa kowe disusul ing kene?” takone Vino

“Ora, ora usah koyo ngono ya. Aku wis gedhe kok. Aku ngko disusul karo dulurku ing kene. Matur suwun, aku dhisik” Jawabe dita banjur ngalih

Iki pertama kaline Dita lungo dhewe ing kutho sing adoh saka omahe, dita ora ngerti kudu nang ndi. Ora suwe, wis 5 dina Dita ing Bandung, dhewek e durung oleh kerjo, kos, lan dhuwite wis entek kanggo maem. Akhire, dita malah dadi gelandangan ing kono. Dita bingung, dheweke kudu lapo, yen muih pasti usahane sia sia lan ayahe bakal duka, apa maneh dita durung nggawa prestasi apa apa . yen dheweke tetep ing kene arep tinggal ing ngendi? Dita mlaku turut dalan... banjur ketemu karo wong lanang ing bis iku mau.

“Lho Dita? Iki dita sing ndek bis iku mang kan?” takone Vino

“Lho? Kowe maneh, apa kowe ngetutno aku?” Takone dita

“Ora, mung aku mlaku mlaku eh ketemu karo kowe. Saiki kowe arep nang ndi dit? Apa tak terno?” Vino nawani Dita

“Ora usah vin, matur suwun aku dhisik”

“Ing Bandung saiki ora padha kaya Malang dit, apa maneh gadis koyok kowe sing ora ngerti dalan. Ing kene akeh wong wong sing ora apik. Saiki ngene wis, ayo melu aku”

“Melu nang ndi...... lapo?”

“Aku wong apik apik lan ora bakal macem macem. Saiki ayo melu aku nang kos kosan ku. Ing kono, aku nduwe kanca wedok sing isa dadi kancamu. Ora usah mikir aneh aneh, dek e wong apik apik kok” jelase Vino

Sawise teka ing kos kosan, Vino ngenalno Dita karo arek wedok sing dicritani Vino iku mau jenenge Alia. Wektu Dita lan Alia asik cerita cerita, Vino ijin metu ana perlu.

“Hallo Assalammualaikum”

“Walaikumsalallam” jawabe Vino

“Iki sapa ya?” takone wong sing ditelp Vino iku

“Niki Vino ibu, putranipun rencange ayahe Dita, lan kula ugi rencange Dita”

“Ohh... nak Vino, iya ana apa le?” takone Ibune Dita

“Ngeten bu, kalawau kula ngertos Dita ing pundi, sak niki Dita kaliyan kula bu”

“Iya ta le? Alhamdulillah yen ngono, ibu titip Dita ya le? Kaliyan ibu ugi nitip dhuwit kanggo Dita, tapi aja nganthi Dita ngerti ya le?”

“Inggih bu, telp nipun kula tutup rumiyin nggih bu? Assalammualaikum”

“Walaikumsallam”

Vino Dwiputra, arek lanang saka Malang sing nduweni sifat peduli marang kancane, apik atine, penyayang, lan wani. Dheweke kenal karo ayahe Dita amarga ayahe Dita iku kanca cidek e ayahe. Ing njero bis wektu sepisan ketemu Dita, dhewek e anven etok etok ora kenal, vino ngerti yen Dita iku kabur saka omahe. Mangkane, iku mau Vino ngabari Ibune Dita supaya ora kuatir. Wektu Dita ing ngarep dhewean, Vino marani Dita.

“Dita” sapane Vino

“Oh iya? Ana apa vin?”

“Ora kok, aku mung takon wae yaapa rerangketanmu karo Alia saiki? Rupane tambah akrab wae haha”

“Oh..  Aku seneng karo Alia, Alia iku wong sing apik lan ramah. Padahal aku isih semingu kenal karo Alia. Dek e gampang cidek karo wong, suwun ya wis ngenalno aku karo Alia” ucape Dita

“Iya dit, isik ya aku pamit sek ya, aku ana perlu karo kanca kanca ku”

“Iya ati ati”

Urip ing dunyo saiki pancen ora ana sing gratis, kanggo nyukupi kebutuhane Dita nggolek kerja. Kerja apa wae dilakoni asal iku halal. Wiwit saka dadi rewang ing omahe wong, ngewangi wong dodol, lan liyane. Untung, dita gadis sing pinter, tekun dheweke oleh beasiswa ing kampus e. Dadi, dhuwit saka hasile kerja isa ditabung.

Ing tengah dalan, Dita sempet nyerah. Dheweke kesel ngelakoni urip ing kutha ne wong. Dheweke mikir, yen kudune kudu syukur ing omahe, ora perlu kerja angel angel mung cukup sinau kanggo sekolahe, lan urusan dhuwit iku urusane wong tuwane. Tapi, eman yen dheweke langsung mulih ngono wae, dheweke wis arep lulus kuliah lan oleh beasiswa maneh.

Ing sawijining dina, wektu Dita lungguh dhewe ing teras, Vino marani Dita.

“Nuwun sewu dit..”

“Iya vin?”

“Aku arep takon, apa kowe ora gelem mbalik nang kitha asalmu?” takone Vino

“Aku ora gelem mulih dhisik sakdurunge aku lulus. Aku gelem mu.lih yen aku wis nggawa prestasiku lan nggawe wong tuwaku bangga. Aku kudu mbuktikno yen aku isa mandiri”

“Apa wong tuwamu ora kuatir karo kowe”

“Aku ngerti yen Ibuku pasti kuatir,tapi iki wis keputusanku vin. Kowe ora ngerti critane, dadi ora usah melu melu urusanku. Aku iso ngurusi urusanku dhewe kok”

“Iyowis yen ngono, aku ora bisa apa apa. Aku mung isa ngandani ae yen wong tuwamu pasti kuatir, uga sikap e wong tuwamu sing kaya mengkono iku ya sayang karo kowe Dit” jelase Vino

“iya vin aku ngerti, suwun”

Ing sawijining Dina, Dita wis mari nempuh pendidikan kuliahe ing Bandung. Dina iku ana wisuda kelulusan e Dita. Dita lulus nggawa predikat S2 jurusan Bahasa sing mbanggakna lan predikat e apik dewe sak angkatane. Ora sia sia usahane nganthi saiki

“Dit, apa kowe ora ngundang wong tuwamu?” takone Vino

“Lapo? Ora perlu, paling ayahku ora bakal teka lan ora mungkin Ibuku teka dhewe an tanpa ayah”

“Ora oleh ngono iku dit, kowe kudu yakin yen wong tuwamu pasti teka”

“Pokok e yen aku ngomong gak yo gak vin, kowe ora usah mekso aku”

“Iyowis dit, kowe ancen wong sing egois, mentingno kekarepan mu dhewe, egoismu dukur dit”

“Iya vin, ya iki aku. Sepurane yen ana omonganku sing ora sopan”

“iya ora papa dit”

Dita tetep ora gelem ngundang ayah ibune teka ing wisudane, asline dita kepingin yen wong tuwane mirsani langsung wisudane. Meneng meneng, Vino wis telp ayahe Dita yen ana wisuda, tapi ayahe dawuh yen ayah e ora purun teka yen ora diundang langsung karo Dita.

Dita wis wisuda, predikat e sing apik ngundang akeh perusahaan perusahaan nawani Dita kerja ing perusahaane, Dita seneng. Tapi, dita nerima perusahaan sing nawani Dita dadi penulis terkenal, gegayuhane dadi penulis sing dikenal wis digayuh. Dita yakin yen mulih mulih pasti ayahe ibune bangga karo Dita. Isuk e dita wis siap siap arep mulih nang Malang, uga karo Vino.

Sawise teka ing omahe, apa sing dibayangno Dita iku temenan. Ayah ibune bangga karo Dita, namung Dita kaget amarga muih mulih ayahe gerah jantung lan mari operasi. Dita nyesel amarga wis ninggalna omah ora ijin karo ayah ibune. Tekane Dita, ayah ibune langsung ngerangkul Dita lan ana tangis bangga ing njerone. Ayahe janji yen ora bakal duka maneh marang dita. Ayah lan ibune matur suwun karo Vino sing wis gelem njaga Dita nganthi saiki, uga Dita matur suwun  karo Vino wis gelem dadi kancane lan mesti ana gawe Dita susah lan seneng.

Ing omahe kabeh padha nangis bangga, Dita nyeritakno kabeh pengalaman lan usahane ing bandung lan maringna ijazah, dokumentasi wektu wisuda. Ayah ibune bangga lan sedih uga ora bisa mirsani langsung wisudane dita.

Ing urip iku pancen dibutuhna usaha lan niat. Yen ana niat, usaha mu ora bakal sia sia. Alon alon waton kelakon, kabeh hal sing ana ing urip iku pilihan tapi kadang kita kudu wani milih lan nggayuh apa sing dikarepna, ora wedi yen ana resiko gagal.