Hikmah Saka Kemalingan



HIKMAH SAKA KEMALINGAN

DENING ADELIA MARETA


Pak Wiguna kuwi priyayi sing dhuwur pangkate. Dheweke kuwi kerja dadi kontraktor sing kondang ing endi-endi. Tanah sing diduweni ana ing endi-endi. Nanging, Pak Wiguna ora mung kondang amarga bandane. Pak Wiguna lan garwane Bu Wiguna uga kondang amarga sifate sing ala. Pasangan kuwi seneng pamerake bandane ing kabeh tanggane.
Mulane yo ora mokal yen kabeh tanggane ora seneng karo Pak Wiguna lan Bu Wiguna. Saben dina Pak Wiguna lan Bu Wiguna dadi kembang lambe tanggane. Saben dina mesti ana wae sing dipamerke karo pasangan kuwi.
Saben dina Minggu ing Desa Sawit mesti ana kerja bakti ngresiki desa. Kagiyatan iki digawe karo Pak RT ing Desa Sawit. Nanging, ora kabeh warga sing melu kerja bakti. Sing kerja bakti mung para bapak-bapak, para ibu-ibu pada masak kanggo sarapan bapak-bapak sing kerja bakti. Para warga lan Pak RT wis siap arepe kerja bakti. Kabeh warga wis nggawa alat-alat kanggo kerja bakti. Ana sing nggawa sapu, cikrak, arit, lan liya-liyane. “Sugeng enjang, bapak-bapak. Monggo kita sedaya mulai acara kerja bakti isuk iki,” ajak Pak RT. Para bapak-bapak mulai kerja bakti. Ana sing ngresiki got, ana sing ngresiki dalan sing dikebaki godong-godong garing, lan liya-liyane. Ibu-ibu wis ngumpul ing omahe Bu RT kanggo masak sarapane bapak-bapak.
Kerja bakti wis rampung. Bapak-bapak pada ngumpul ing omahe Pak RT. Kabeh pada lungguh selonjoran ing teras omahe Pak RT amarga kesel. “Monggo diunjuk kopine lan didhahar gedhang gorenge”, ngandikane Bu RT. Kabeh warga pada jagongan karo mangan panganan sing wis dimasak karo ibu-ibu. Pas iku, ana mobil liwat lan mandek ing ngarep omahe Pak Wiguna lan Bu Wiguna. Kabeh warga pada bingung pas ndelok mobil kuwi. Para warga kaget amarga Pak Wiguna lan Bu Wiguna mudun saka mobil kuwi.
Pak RT langsung ngadek lan nyapa Pak Wiguna. “Wah... Pak Wiguna sakniki gadhah mobil anyar nggih?”, ngendikane Pak RT karo mesem. “Nggih Pak RT, niki mobil anyar kula. Apik kan mobil kula?”, ngendika Pak Wiguna. Pak RT setuju yen mobil anyare Pak Wiguna apik, “Inggih Pak, mobile apik tenan. Berarti sakniki yen badhe kesah mboten nitih sepeda motor malih nggih.”Ya iya ta Pak RT, la mosok wong sugih arep nitih sepeda motor. Yo kudu numpak mobil ta supaya ora kepanasen lan kudanan ing dalan”, ngendikane Pak Wiguna karo ngremehake Pak RT. Pak RT  mung mesem lan sabar ngrungokake jawabane Pak Wiguna. “Sampun Pak, kula badhe mlebet rumiyin”, pamite Pak Wiguna.
Bu Wiguna ora mlebu omah kaya Pak Wiguna nanging marani ibu-ibu sing lagi ana ing teras omahe Pak RT. “Bu... lagi dhahar napa iki?” takone Bu Wiguna. “Iki lho bu, wonten gedhang goreng lan soto. Monggo dhahar sesarengan”, jawabe Bu RT karo ngewenehake sak piring gedhang goreng lan soto menyang Bu Wiguna. Bu Wiguna ndelok panganan kuwi karo mencep, “sepurane ya bu, kula mboten seneng dhahar gedhang goreng lan soto sing koyo ngene iki. Mending kula dhahar brownis ing dalem”.
Ibu-ibu sing krungu jawabane Bu Wiguna langsung kaget. Kok isone ngomong kaya ngono marang tanggane dewe. “Oh, yen mangkono monggo ngunjuk teh mawon nggih bu”, ngendikane Bu RT. “Dadi ngeten lo bu, kula wau tumbas kalung lan cincin emas ing toko cedhak Pasar Gedhe”, ngendikane Bu Wiguna karo ngetokake kalung lan cincin emas sing mau dituku. “Piye bu? Apik kan? Iki emas asli lo, berliane uga gedhe kan? Iki regane larang lo bu”. Ibu-ibu sing ndeleng kalung lan cincin kuwi mau mung mantuk-mantuk amarga males ngrungokake Bu Wiguna sing niate pamer. Sakwise puas pamer, Bu Wiguna pamit mulih amarga kesel lan luwe.
Sesuke, Pak Wiguna lan Bu Wiguna lagi nonton tv. Ora suwe pasangan kuwi krungu suara bel. “Sapa ta sore-sore kok mara rene?”, ngendikane Bu Wiguna. Bu Wiguna banjur bukakake pintu omah. “Assalamu’alaikum Bu Wiguna”. “Oh nggih, Wa’alaikumsalam Bu Yanti. Monggo mlebet rumiyin”, ajak Bu Wiguna menyang Bu Yanti. Bu Wiguna banjur nyeluk Pak Wiguna amarga ana tamu.
“Wonten punapa nggih Bu?”, pitakon Pak Wiguna. “Ngeten pak, sakniki anak kula sampun wayahe bayar SPP. Nanging kula dereng gadhah arta kanggih bayar SPP sekolah anak kula. Dados kula badhe nyilih arta marang Bu Wiguna kanggih bayar SPP anak kula”, jawabe Bu Yanti. “Pancene pinten sing badhe disilih bu?”. “Kula badhe nyilih arta Rp. 200.000 Bu Wiguna”. Bu Wiguna lan Pak Wiguna banjur delok-delokan. Pasangan iki duwe pikiran sing padha yaiku ora gelem nyilihi duwit Bu Yanti.
“Piye ya bu. Bu Yanti ngertos dewe kan yen kula sawise tumbas mobil anyar dados kula mboten gadhah arta”, ngendikane Pak Wiguna. Bu Wiguna sing lungguh ing sebelahe mung mantuk-mantuk. “Inggih pak kula ngertos nanging kula mung badhe nyilih arta Rp.200.000 mawon, mboten lebih. Kula bakal balikake arta niku minggu ngarep”, ngendikane Bu Yanti karo melas.
“Kula mboten percaya yen Bu Yanti saget balikake arta kula minggu ngarep amarga sampun kathah wong sing janji ngonten nanging nyatane nggih mboten ndang dibalikake”, jawabe Bu Wiguna kanthi ketus. “Mboten bu, kula tenanan bakal balikake artanipun minggu ngarep. Amarga minggu ngarep kula lagi entuk gaji”, jawabe Bu Yanti karo nyoba dadikake Pak lan Bu Wiguna percaya.
“La kuwi minggu ngarep sampun entuk bayaran. Mula kenapa tasih nyilih arta marang kula? kan Bu Yanti saget bayar SPP ngagem artane Bu Yanti piyambak”. Pak Wiguna tetep ora gelem nyilihi duwit marang Bu Yanti. “Nanging anak kula dikengken bayar sesuk pak, yen mboten anak kula mboten saget melu ujian pak”.
Bu Wiguna dadi pegel karo Bu Yanti sing ora nyerah kanggo nyilih duwit. “Kula mboten saget nyilihi arta marang Bu Yanti. Punapa Bu Yanti kok mekso tenan? Bu Yanti nyilih arta marang wong liya mawon”. Bu Yanti sing wis lara ati amarga ora disilihi duwit banjur pamit marang Pak lan Bu Wiguna.
Ing dina sabtu, Pak lan Bu Wiguna mlaku-mlaku lan belanja nganti bengi. Pas wis tekan omah, Pak Wiguna lan Bu Wiguna banjur mangan sambi nonton tv. Suwe-suwe Pak Wiguna ngantuk dadi Pak Wiguna turu dhisik. Bu Wiguna tasih nonton tv nganti keturon. Wayah tengah wengi, ana suara glodakan ing omahe Pak lan Bu Wiguna nanging sing duwe omah ora krungu amarga turu angler.
Tibake ana maling sing mlebu omahe Pak lan Bu Wiguna. Maling kasebut jupuki kabeh perhiasan duwene Bu Wiguna lan duit ing jero brangkas. Pas arep metu saka omahe Pak Wiguna lan Bu Wiguna, ora sengaja maling kuwi mau nyenggol guci ing ruang tamu. Pak lan Bu Wiguna langsung tangi amarga kaget ngrungokake suarane guci pecah. Pak Wiguna langsung mlayu menyang ruang tamu banjur kaget amarga ana maling ing kono.
Maling kuwi mau langsung mlayu pas ndelok ana Pak Wiguna lan Bu Wiguna tangi. Bu Wiguna banjur jerit-jerit “Maliiingg!!!!!! Maliiiinnnggg!!!!! Tolong ana maling!!!!!”. Pak Wiguna mlayu nguber maling kuwi nanging ora bisa kecekel. Pak Wiguna lan Bu Wiguna mung isoh jerit-jerit lan bingung bandane ilang kabeh.
Isuke, Pak Wiguna lan Bu Wiguna moro menyang omahe Pak RT. Pak Wiguna ndodoki omahe Pak RT kanthi banter “Assalamu’alaikum Pak RT!!”. Pak RT sing lagi sarapan banjur metu bukakake pintu omah. “Oh, Pak Wiguna lan Bu Wiguna monggo mlebet rumiyin. Wonten punapa kok enjang-enjang sampun mriki?”, ngendikane Pak RT. Bu RT ngewenehi teh lan kue marang Pak lan Bu Wiguna.
“Pak RT! Kula badhe protes amarga kala wengi kula kemalingan nanging mboten wonten wong sing nulungi kula! sak niki banda kula ilang kabeh! Pak RT kudu tanggung jawab masalah niki!”, jawabe Pak Wiguna karo ngamuk-ngamuk.
Pak RT lan bu RT kaget amarga tanggane kuwi kemalingan nanging ora ana sing ngerti. “Lho? Apa nggih ta Pak Wiguna? Kula mboten krungu yen wonten kemalingan”. Bu Wiguna banjur ngomong, “Nah nggih gara-gara kuwi kula bade protes marang Pak RT! Kedadiyan ngeten niki sampun jelas amarga keamanan ing desa niki mboten terjamin!”. Pak Wiguna banjur nambahi, “Nggih pak! Kula geleme desa niki didamelake pos satpam lan didamelake jadwal ronda bengi!”.
“Inggih Pak, Bu Wiguna. Sabar rumiyin nggih. Kula setuju marang usulan niku nanging niki kudu dirembugkake kalih kabeh warga. Dados Pak Wiguna lan Bu Wiguna sabar rumiyin nggih”. Ngendikane Pak RT. Sawise protes, Pak lan Bu Wiguna pamit mulih. Pak RT banjur nggawe pengumuman yen kabeh warga kumpul menyang balai desa.
Kabeh warga saiki wis ngumpul ing balai desa. Ing kana uga ana Pak Wiguna lan Bu Wiguna. Pak RT banjur mulai rapate, “Assalamu’alaikum para warga. Dados rembugan sakniki kita badhe bahas babagan usulane Pak lan Bu Wiguna”. Banjur ngomong kuwi para warga dadi rame. Apa sing diusulake wong loro sing ora tau melu rembugan babagan Desa Sawit?. “Usulane punapa Pak RT?”, pitakon salah siji warga. “Pak Wiguna lan Bu Wiguna nyuwun didamelaken pos satpam lan jadwal ronda bengi. Amarga kala wengi tangga kita sedaya niki sampun kemalingan”.
Para warga dadi rame krungu berita kuwi. Para warga sakjane sarujuk karo usul kuwi nanging yen sing usul kuwi Pak lan Bu Wiguna, para warga dadi ora sarujuk amarga wis jelas yen usulane Pak lan Bu Wiguna kuwi mung kanggo butuhe wong loro kuwi.
“Yen Pak Wiguna lan Bu Wiguna nyuwun didamelaken pos satpam, Pak Wiguna lan Bu Wiguna kudu purun melu bangun. Mboten usul mawon nanging mboten melu bangun pos satpam”, jawabe salah siji warga. Para warga pada setuju marang pendapat kuwi mau.
Pak RT uga sarujuk marang pendapat kasebut. “Inggih. Kula sarujuk marang bapak. Dados Pak lan Bu Wiguna, yen purun didamelaken pos satpam lan jadwal ronda bengi Pak Wiguna lan Bu Wiguna kudu purun melu bangun pos satpam”, ngendikane Pak RT marang Pak lan Bu Wiguna.
Pak lan Bu Wiguna ora gelem dikongkon melu bangun pos satpam. “Kita mboten purun pak. Kita niki sing kesusahan la kok malah dikengeken melu bangun pos”. Pak RT banjur jawab, “Pak Wiguna lan Bu Wiguna kudune sadar amarga tiap kerja bakti para warga purun ngresiki daerah ngarep daleme Pak lan Bu Wiguna. Sakniki, bangun pos satpam nggih mboten kanggih kebutuhanipun Pak Wiguna lan Bu Wiguna nanging kanggih kabeh warga Desa Sawit supaya wilayah Desa kita niki aman”.
Sawise krungu jawabane Pak RT, Pak lan Bu Wiguna sadar lan isin marang kabeh tanggane amarga ora tau melu rembugan babagan Desa Sawit. Pak Wiguna lan Bu Wiguna sadar yen kedadiyan kala bengi kuwi pancen karma. Pak Wiguna lan Bu Wiguna banjur njaluk sepura marang kabeh warga lan Pak RT, “Pak RT uga sedaya warga Desa Sawit kula lan garwa kula nyuwun pangapunten kanggih sedaya kalepatan ingkan kula lan garwa kula duweni. Kula lan garwa kula mulai sakniki purun melu rembugan lan kerja bakti kanggih Desa Sawit”.
Saiki kabeh warga wis damai karo Pak lan Bu Wiguna. Pasangan kuwi saiki wis ora sombong lan gelem tetulung, dheweke uga sadar yen cedak lan apik marang wong liya kuwi mesti dibales kelakuan sing uga apik saka wong liya. Desa Sawit saiki wis tambah guyub rukun lan aman saka kejahatan.

Komentar

Posting Komentar

Postingan populer dari blog ini

Kanca Lan "Kanca"

KANCA LAN “KANCA” DENING : EVITA SAFITRI             Ing sawijining dina urip bocah wadon kang jumlahe ana 6. Jenenge Rena, Safa,Tari,Kila,Via lan Tria. Kabeh bocah iki ben ana ing sekolah mesti bareng. Ing kantin bareng, ngumpul ya bareng, rasae wis kaya lem sing reket banget marang kertase. Rena iku bocah wadon sing nduweni sifat rada ora jelas, maksude ora jelas ning kene iki yaiku tingkat emosi ne berubah ubah, nanging kelebihane Rena iki pinter banget ing pelajaran matematika. Ingkang kaloro yaiku Safa. Safa yaiku bocah wadon kang apik pendiriane, dheweke ya dadi panggonan curhatan saka kanca-kancane. Lanjute yaiku Tari, bocah wadon iki nduweni sifat kang egois banget , yen wis nduweni kanca anyar dheweke gampang nglalikna kanca lawase, nanging dheweke pinter lan gampang tersinggung. Ingkang bocah wadon kepapat jenenge Kila, Kila iki ya meh padha sifate karo Tari, ananging dheweke pinter banget ing pelajaran matema...
Baca selengkapnya

Salah Kaprah

SALAH KAPRAH DENING : Galang Dwi Destanto “he Jak, rene loh ambe aku ngopi bareng, kene loh”. Celuk Indra menyang Jaka sing ana ndek sebrang dalan. Jaka noleh lan marani Indra. “Opo ndra? Ayo wis mulih wis sore”. Jaka ngejak Indra mulih amarga dino wis sore. Indra manut manut wae. Jaka lan Indra iki gedhe bareng, makane arek loro iki kaya mimi lan mintuna sing senengane runtang-runtung bareng. Arek loro iki yo sekolah ing sekolah sing elit ndek Kutha Bedah. Yaiku ing SMA 3 Kutha Bedah. “Arep numpak opo mlaku ae Ndra?”. Takon Jaka menyang Indra, nanging gak direspon ambek Indra. Indra malah ndelengi arek wadon mlaku ing sebrang dalan. Ndeleng koncone gak kethip, Jaka nyenggol lengene indra “He! Ditakoni malah ndeleng cah wadon yokpo toh ndra”. “Hehe, sepurane Jak. Aku ndeleng arek wadon kuwi. Ayu bamget aku kesengsem”. Omong Indra nuding cah wadon mau” “Oh, aku kenal arek iku. Jeneng e Mevally karo Rosa. Kanca sakkelasku”. “Iyo? Kapan kapan kenalno aku ya, ayo wis balik”...
Baca selengkapnya

Skandal Sandal

SKANDAL SANDAL Dening Alifian Nabila             Isuk iki, ibu wis mantun masak lalapan ugi jangan bening kesenengan Irman   kanggo sarapan. Bapak, lungguh ing ngarepan.. mirsani berita akeh bocah bocah enom kang nggawe kisruh ing masyarakat. “ Bu, napa jangane pun mateng?” Irman mlayu ing ngarepe lawang pawon karo nyedak ibune. “ Wis iki lo le.. sabar” Nggawa wakul ing meja makan. “Le, rene rene.. preian iki, kowe aja kakean dolan ae, delokken kae.. bocah bocah sak awakmu pada macak punk punk, digepukki warga” Bapak nyauti saka ruang tamu. “Inggih, pak.. kula dolan kale Tio mawon. Dewekke pun janjian kale kula jam sanga isuk”             Bapak, Ibu lan Irman sarapan sedaya, ugi crita crita babagan kelakuane bocah bocah jaman saiki. Irman lan kanca kancane pada prei skolah, amarga kakak kelase lagi nglaksanaake Ujian Nasional. Dewekke diwanti wanti ...
Baca selengkapnya