Kancaku Katresnanku

Kancaku Katresnanku

Dening Dita Alhusna

Jenengku Lisa aku kaitan lenggah wonten kelas sewelas SMA ing SMAN 2 Malang. Aku nduweni sahabat kaitan cilik jenenge Rudi. Aku lan Rudi wes dadi tangga teparo wiwit cilik mulai TK sampek SMA awakdhewe sak sekolah lan sak kelas terus. Aku bersyukur nduweni sahabat kaya Rudi amarga dheweke terus ana yen aku lagi seneng utawa sedih. Sakliyane rudi aku nduweni kanca apik banget yaiku jeneng e Moli, dheweke kanca sakbangku karo aku.

            Bel sekolah wes muni tandae saiki jam muleh sekolah.

“Lis, ayo muleh! Lapo kok sek lungguh-lungguh ndek kene?” Rudi ngejak muleh aku.

 “Awakmu muliho disek wes, aku sek ana janji karo Moli yen kate ngeterno dheweke nang toko buku.” Jawabku nolak mulih bareng Rudi.

“Oalah, yawes aku tak mulih disek yo?” Akhire Rudi mulih disikan.

“Iyo Rud, ati ati yo!”

            Dialog kuwi terakhir aku omong-omongan karo Rudi.

Sore iki ing njobo udan kemrecek nggowo suasana atiku tan sayah susah. Ing njero atiku mbatin kenapa rasane kok ora kapenak, kaitan wingi kok tak rasa-rasake ana sing ilang ndadekno atiku susah. Aku gemreneng dewe ngiling-ngiling semenjak ana bocah wetonan saking SMA Negeri saking kutha Surabaya iku Rudi sak suwene telung dina iki ora tau nemoni aku ana ing sekolah utawa ing omah.

Dina iki Moli nang omahku arep garap tugas kelompok..

 “Dungaren Rudi kok ora ndek omahmu biasane ben wektu arek kuwi ndek kene terus?” pitakone Moli amarga ora ndeleng Rudi wonten omahku.

“Aku lo yo ora ngerti wes telung dina iki arek e ora tau ambe aku. Dheweke yo ora tau marani aku, aku maleh ora tau bareng dheweke yen budhal lan mulih sekolah. Apa aku nggawe kesalahan seng ngelaraake atine yo?” aku bingung Rudi pancen pirang-pirang dina ora tau nemoni aku.

“Oalah yo takonana yen ngono kuwi supaya jelas.”

“Tapi dheweke loh ora tau ngamuk nang aku sesuwe iki. Dheweke saiki pas kate tak parani mesti kaya ngindari aku.”

“Tak pikir-pikir Rudi kaya ngene kuwi semenjak awakmu cidek karo Toni. Apa dheweke seneng karo awakmu lan cemburu  yen kowe karo Toni hehe?” Jawab e Moli sing kemeruh.

“Awakmu aja aneh-aneh Mol, aku ambe Rudi iku wes kaya sadulur ora mungkin tah yen dheweke seneng lan cemburu karo aku.”

“Loh kan sopo ngerti yen Rudi temenan seneng karo awakmu.”

“Wes aja aneh-aneh Mol, ayo lanjutno garap tugas iki” sautku.

Bocah anyar kuwi jenenge Toni, kabeh bocah wadon Padha tresno nang Toni jalaran dheweke ganteng lan grapyak dadi sapa wae seneng kekancanan, aku uga demen nang Toni. Kabeh bocah wadon ing kelasku padha uber-uber Toni tapi dheweke rasa-rasane seneng karo aku, saben dina yen wayah istirahat Toni ngejak aku nang kantin, utawa mlaku-mlaku ing njaba kelas.

“Lis, ayo nang kantin?” Toni ngejak aku.

“Aku isik nyatet pelajaran maeng amarga ana sing kurang.” Jawabku karo tetep nulis catetan ning buku.

“iyo wes tak enteni, cepetan yen nulis kuwi.” Toni merintah aku.

“Budalo disek wes aku wegah yen cepet-cepet nulise.” Sautku.

“Yowes, tak entenane bocah wadon sing ayu iki.” Jawabe Toni nggudo aku sing lagi serius nulis.

“Awakmu pancen pinter ngerayu, ayo wes ndang nang kantin!” ajakku amarga catetanku wes rampung tak tulis.

            Aku lan Toni mlaku bareng nang kantin, aku ketemu karo Rudy ing ngarepe kelas sepuluh wektu tak sapa Rudy ketok yen kaya ngindari aku. Rasa-rasane aku kangen nang Rudy sing biasane mesti barengan saiki malih dheweke ngadoh, apa dheweke ngerasakake apa sing tak rasakake.

Moli ngageti aku “He… wiwit maeng tak ndelengi awakmu kok ngelamun wae?”

Moli kanca sakbangkuku mbuyarno pikiranku krena ngageti aku.

“Ya Allah, awakmu iki ngageti wong ae.” Aku kaget amarga gertakane Moli.

“Lah awakmu pancen wiwit maeng diceluki ora semaur blas.”

Aku takon marang Moli “Ana apa nyeluki?”

“Iku loh wes mari pelajaran e, eh malah enak nglamun wae.”

“Loh iyo tah?” jawabku karo rada linglung.

“Oalah, pancen lek wong lagi tresna dadi sering nglamun yo?”

“Moli awakmu aja ngguda wae!”

“Ana apa seh awakmu kok dungaren nglamun wae wiwit jam istirahat maeng Lis?” Moli penasaran karo apa sing ana ing pikiranku wiwit maeng.

“Ora ana apa-apa kok Mol.” Jawabku nggoroi yen aku lagi ora mikirna apa-apa.

Moli ora percoyo ambe omonganku dheweke tetep negesi aku “Lis kowe jujur wae, awakmu iku kancaku wiwit SMP, aku uga bisa ngroso yen awakmu iku ana apa-apa?”

“Hmm iyo Mol aku susah kenapa yo Rudy sampek saiki ora tau nemoni aku?”

“Tak pikir-pikir, pancen wae awakmu nginthik wae karo bocah anyar saka Surabaya kuwi, yo mesti wae Rudy wegah nemoni.”

“Loh, mosok ngunu yo Mol?” aku bingung karo omongane Moli.                         

“Yo iyo tah Mol, Rudi biyen kelas sepuluh tau kanda yen dheweke kuwi seneng karo kancane wiwit cilik, lan tak pikir-pikir kancane wiwit cilik kuwi uga awakmu Lis.”

“Ahh.. ngawur awakmu iku Mol.” Aku taksih ora percoyo karo omongane Moli.

“Walah yowes yen ora percoyo ayo wes ndang mulih selak sore iki!” pungkase  Moli

            Wayah sesuk iki aku aras-arasen mlaku menyang sekolah , biasane Rudi nyusul aku uga budhal sekolah bareng. Rudi wes tak anggep kaya dulurku dewe lek misal e dheweke duwe duwit biasane aku sering dibayari yen nang kantin utawa nang warung, nagging yen misale duwite lagi entek langsung wae aku dikongkon bayari . Kenapa wiwit winginane atiku lan pikiranku iling wae nang Rudi. Dumadak ana swara sing mbuyarno lamunanku.

Toni nawari aku muleh bebareng “Lis, engko awakmu tak terno yen mulih yo?”

 “Gak usah repot-repot wes Ton.” jawabku

“Lho gak repot kok malah seneng yen bisa mulih bareng awakmu, lan aku yo kapingin ngomong nang awakmu.” Pungkase Toni.

“Lah saiki kan wes ngomong, arep e ngmong apa maneh?”

“Aduh bocah ayu iki ora sabaran yo? Ayo wes ndang mlebu kelas mengko wae ngomongno e.”

            Aku mlebu kelas karo mikir kira-kira apa seng arep diomongna Toni, mosok Toni arepe ngomongna perasaane menyang aku. Walah-walah aku kok dadi wong sing gedhe rasa ngene yo (batinku).

            Tenan wae mulih sekolah aku dibarengi Toni karo sepeda motore lan aku dibonceng miring.

“Lis, aku kapingin kenal apik karo kowe?”

“Oh.. ngunu yo.”

“Loh kok tanggepanmu kayake ora seneng?”

“Sapa sing ngomong ora seneng?”

“Aku loh seneng ambe awakmu, aku kapingin dadi gendhaanmu.”

“Apa? Lha awakmu loh sek pirang dina kenal aku?”

“Iya nanging aku rasane wes kaya kenal suwe ambe awakmu.”

“Aku ora bisa njawab Ton.”

“Ora apa, yen awakmu wes siap wae ndang jawaben, aku ben ora mati penasaran.”

“Hehehe awakmu iki lucu.”

            Sakwise ngomongno kuwi, sak dawane dalan aku lan Toni pada meneng ora ana sing ngomong sampek tekan ngarepe omahku.

            Sore-sore hpku muni, aku langsung njupuk hpku tak kiro telpon tekan Rudi tibake tekan Moli.

“Lho Mol ana apa kok nelpon?” pitakon ku amarga Moli pancen jarang nelpon aku yen ora ana kahanan sing penting banget.

“Ciye ciye sing mari dibonceng Toni bergendak ria yo?”

“Walah, kowe iki kok kapingin weruh wae dadi bocah.” Sautku marang pitakone Moli.

“ayo ceritanono aku Lis!” panjaluke Moli

“Toni maeng ngomong yen dheweke seng karo aku Mol.”

“Lah terus awakmu jawab yaopo?”

“Aku sek durung wani jawab mol.”

“Lho lah kowe seneng apa ora nang Toni?”

“Embuh, aku ora ngerti, nanging aku bingung aku iki iku seneng Rudi utawa Toni?”

“Oalah tibake kowe ana rasa pisan ta nang Rudi?”

“Iyo Mol, aku baru keroso, wiwit Rudi ora tau nemui aku atiku susah lan rasane ana sing ilang.”

“Yawes awakmu mikir-mikir disek wae Lis mumpung durung kadung, lek kowe seneng nang Rudi engko tak omongna supaya Rudi ndang ngomong nang awakmu kahanan isi atine.”

“Yowes Mol, tak pikir-pikir pirangane dina iki aku tansah mikirna Rudi.”

“Oalah, maknane aku wes ngerti Lis awakmu iku seneng e karo Rudi.”

            Sesuk Rudy tenan nyusul aku dheweke wes ndek ngarep omahku, aku deleng Rudi kaya ganteng banget atiku tan sayah ndredeg. Aku lan Rudi budhal bareng boncengan sepeda motor.

“Lis, aku wes suwe ngempet perasaanku nang awakmu. Aku seneng lan tresno nang awakmu wiwit kelas sepuluh biyen, nanging aku ora wani ngomong. Untung wae aku ngempet ora sampek lara udun.” Rudi miwiti omongan sing bisa nyairake suasana.

“Hahah Rud-rud, tibake aku yo semono uga nang awakmu, nanging aku kaitan winginane keroso yen tresna nang awakmu.”

“Alhamdulillah berarti tresnaku awakmu trima yo?”

“Iyo iyo, nanging lek tresnamu tak trimo awakmu kudu bisa ngerubah watekmu sing males kuwi loh yo!”

“Siap Lis, aku saiki kate dadi wong sing sregep sak dunya, nyusuli awakmu Lis.”

“Walah kowe iki pancen paling bisa nyenengna atiku.”

            Rudi saiki dadi kanca cedhak sing tansayah ngilingake supaya sregep sinau lan iling marang gegayuhane urip, ngibadah nang Gusti Allah.

Dening Dita Alhusna